In Swakopmund

We bouwen een relaxdag in, en bekijken het stadje. Het is fascinerend hoe de nostalgie is blijven hangen naar een Duitsland dat al lang verdwenen is. In de ontbijtzaal van het hotel is een grote muurschildering van de de stad Koningsbergen in voormalig oost-pruisen: in 1945 volledig verwoest, en nu een stad in Rusland. (Inderdaad Emma, Koningsbergen met de zeven bruggen van de Grafentheorie van Euler!) Er staat een monument voor soldaten uit koloniale veldtochten in 1904, maar ook weer een monument voor Duitse Wehrmacht uit de 1e en 2e wereldoorlog. Het is allemaal (gelukkig) wel slecht onderhouden...

We gaan op tour met Chris, van het bedrijfje Living Desert, en rijden met een 4wd de woestijn in. Hij is een soort reincarnatie van Steve Irwin, en vertelt met veel enthousiasme over alle beestjes die in je woestijn kan vinden. Altijd blootsvoets, ligt hij al snel op zijn knieen op het zand om het nest van een giftige spin uit te graven. De spin maakt van zijde tunnels zodat hij een uitweg onder het zand vandaan kan vinden, en met die giftigheid valt het volgens Chris wel mee (er zijn mensen die een beet overleefd hebben). Bas doet een stapje naar achteren. Na een 10 minuten graven krijgt hij inderdaad een flinke witte spin naar boven, maar volgens Chris was die van gisteren pas echt een monster.... Bedolven onder de informatie over het woestijnspinnen leven, zien we hoe het beestje met respect behandeld wordt, en kijken uiteindelijk bijna vertederd toe hoe de spin weer een tunneltje maakt. Wat verderop ziet Chris aan sporen dat er een Gecko onder de grond zit, precies in de kleuren van het ons bekende beestje van het computerspel. We krijgen uitleg over duinen, de verschillende types zand waaruit ze bestaan, en plotseling kruist een kameleon ons pad. Chris heeft om ze te verwennen altijd wat droge wormen bij zich, en het is fascinerend om te zien met hoeveel precisie de kameleon de worm binnen krijgt met zijn tong. 

Een andere tocht die we ondernemen vanuit Swakopmond is een rondvlucht boven centraal Namibie met een Cessna. We hebben weer een echte bushpiloot; hij vliegt met gebroken middenhandsbeentjes in zijn rechter hand (maar wil niet zeggen hoe het gekomen is). Op 300 meter hoogte glijden we over het fascinerende landschap: schitterende woestijnen, de Kuseb canyon, en ook komen we weer bij Sossusvlei, het rode duingebied waar we al eerder met de auto zijn geweest. We vliegen langs de kust en zien duizenden zeehonden, en later ook flamingo's. We zien de scheepswrakken waaraan deze kust zijn naam te danken heeft: de Skeleton Coast. Door de wind en stroming liep hier nogal eens een schip aan de grond, maar door de woestenij in het achterland was de gestrande bemanning dan altijd ten dode opgeschreven. 

's Avonds Schnitzel, Pommes Frites en grote bierpullen in het Swakopmund Brauhaus. Mensen aan lange tafels, meisjes die bedienen in Dirndljurken, en het Hoempapa orkestje speelt Duitse meezingliederen. Morgen weer terug naar Afrika.