In Zimbabwe

Zaterdag 14 september

Vroeg op, want vandaag is de vlucht van Johannesburg naar Victoria Falls. Maar eerst een goed ontbijt! Bas neemt de ‘ zuid Afrikaans omelet met boerewors ‘ zoals dat zo mooi heet, Jessica neemt de omelet special. We hebben allebei het gevoel dat we na deze berg eten nooit meer honger zullen hebben. Met een busje worden we naar het vliegveld gebracht, waar de gebruikelijke rituelen zich afspelen voordat we aan bord kunnen. Alleen in O. Tambo AirPort van Johannesburg is er een extra ritueel: omdat we vanwege de safari vluchten alleen maar zachte tassen hebben zonder frame moeten deze in plastic worden verpakt om niet het bagage transport systeem te verstieren.  Gelukkig is er om de 10 meter een standje waar stoere jongens klaar staan met rollen tape, plastic en karton om de tassen in een nieuwe jas te hijsen. We krijgen wel waar voor die US 21,-: met grote lappen plastic en rollen tape worden de tassen volledig gemummificeerd, alleen de handvaten steken nog uit. Onze bagage verandert in een soort Sinterklaassurprise, anno 1973. 

Na lange rijen voor security en douane komen we bij het toestel, wat een grote Airbus blijkt te zijn. We vliegen dan wel businessclass, omdat Bas nog voordelig op de kaartjes had geboden via een internet veiling, maar verder is de service wat kaal. Ook op het vliegveld van Victoria Falls staat er al een meneer klaar, maar als we het gebouw uitkomen slaat nu wel de hitte ons tegemoet. Zimbabwe heeft veel meer de kleuren en geluiden van Afrika dan we in de buitenwijken van Johannesburg meemaakten. Er staat zelfs een dansgroep in lokale folklore kledij om ons te verwelkomen. Nu ook zien we weer die lange wegen, met kleine winkeltjes en kraampjes ernaast, en mensen die eindeloos langs de kant van de weg lopen.

Ons hotel in Victoria Falls is de Ilala Lodge, een groot hotel, in een soort semi-koloniaal gebouw met veel hout en foto’s van blanke mannen in tropenhelmen. Ons kamer is comfortabel en kijkt uit op een groot grasveld. Victoria Falls is dan wel een stad van een zekere maat, met 55000 inwoners, maar het blijkt ook midden in een National Park te liggen, en de wilde dieren trekken soms gewoon door de straten van de stad verteld onze chauffeur. 

In het hotel kunnen we nog een tour voor de middag boeken om de watervallen te bekijken. In het Elephant Walk shopping mall om de hoek van het hotel bestellen we nog snel een cheese tomaten sandwich take away: wat eigenlijk een vrij chique club sandwich met lekker gekruide frietjes blijkt te zien. Haastig lopend gaan we naar de receptie van het hotel waar onze gids op ons wacht. Jimmy blijkt een gepassioneerde verteller, en hoewel hij als kind ergens anders in Zimbabwe is geboren, woont hij al meer dan 30 jaar in Victoria Falls en voelt zich hier thuis. De tour bestaat verder uit een vriendelijk Brits stel, net als wij van middelbare leeftijd. Na een korte busrit komen we bij de watervallen, en wandelen we 2 uur langs de rand over diverse paden, met steeds weer een ander uitzichtpunt. Jimmy vertelt continue: over hoe Livingstone de waterval ontdekte [maar deze natuurlijk allang bij de locals bekend was], over de verschillende delen van de waterval, en de natuur erom heen. We zien ook het tropische bos dat de watervallen omgeeft, en zelfs een bijzondere wurgvijg, die andere bomen omstrengeld en verteerd. Er zijn aapjes, wrattenzwijnen, en later als we al terugrijden zelfs 3 olifanten. Jimmy verteld ook veel over de geschiedenis van Zimbabwe. Het land is in een kwart eeuw verworden van het rijkste en best voorziene land van Afrika naar het armste, corruptste en meest hulpbehoevend. Een dag later zal de uitvaart van Mugabe plaatsvinden, de oud president die net deze week overleden is, maar we denken niet dat Jimmy om zijn dood zal rouwen. 

‘S Avonds eten we in het restaurant van het hotel, heel mooi buiten. Bas neemt zelfs krokodil kroketjes voor, met Kudu als hoofdgerecht. Jessica gaat voor de struisvogel, lekker met een glas Zuid-Afrikaans Shiraz. 

Als we teruglopen naar onze kamer door de gang van het hotel worden we aangesproken door een jongeman van de bewaking; we moeten maar even meekomen. Op het grasveldje voor onze kamer blijkt een grote olifant te staan, deze heeft nog wat honger en geniet smakkend van de bloemen in de perken naast het gazon. We lopen met de bewaker mee, naar de andere kant van het grasveld, en zijn weer onder de indruk van dit schitterende dier. Afrika is altijd vol met verrassingen!

Bas ligt al in bed, als er weer op de ruit van onze kamer wordt getikt; de bewaker weer. Er blijkt nu weer een nijlpaard rustig grazend over het gazon van het hotel te gaan; een fantastisch gezicht.

Zondag 15 september

Na het ontbijt is het tijd om wat te ontspannen en de foto’s van de vorige dag te bekijken. In de loop van de ochtend gaan we het stadje Victoria Falls in, het bestaat voornamelijk uit een doorgaande weg met veel verkeer. Veel vrachtwagens ook, geladen met erts en koper, die deze weg gebruiken om in Zambia of Zuid-Afrika te komen. We bekijken wat winkeltjes met handenarbeid, of soms eerder knutselwerkjes, maar er zijn ook winkels met mooie fotografie of fraaie beelden. We lunchen op een terrasje aan de doorgaande weg, en kijken met interesse naar alle wagens die aan ons voorbijgaan. 

Om 4 uur worden we opgehaald met een busje dat ons naar de rivier cruise brengt. Er ligt een mooi oud houten scheepje plaats, met 12 comfortabele fauteuils, borrelhapjes en drankjes. We varen twee uur lang over de Zambezi rivier, die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia. In de rivier liggen ook diverse grote eilanden, en zijn na verschillende bochten ons oriëntatie vermogen kwijt. Al snel zien we allerlei vogels die hun habitat aan een Afrikaanse rivier hebben: Egyptische ganzen, cormoranten, gieren, maar ook een Kingfisher en diverse waadvogels. We hopen natuurlijk ook op wat grotere beesten..... Gezellig kletsend met onze bootgenoten verstrijkt de tijd, totdat plotseling een krokodil wordt gezien. De boot stuurt bij en blijft liggen voor het ontzagwekkende beest. Het is nog een jong beest, en niet zo groot, maar de gespierde souplesse waarmee hij in het water glijdt maakt duidelijk dat het hier toch om een getrainde moordenaar gaat. De tocht gaat verder, en na wat vogel sightings, passeren we een groepje nijlpaarden; eerst alleen de ogen en neusgaten boven water, maar plotseling begint er een te gapen en staren we in de grote open roze muil van het dier. 

We genieten ook van de wijdsheid van de rivier, het mooie landschap en de zacht oranje zonsondergang. Na terugkomst aan de kade volgt de rit terug en eten we in het restaurant: Jessica grilled bream, een vis die in de Zambezi rivier gevangen wordt, en Bas de krokodil risotto met paddestoelen. 

We lopen langs de veranda van het restaurant terug naar de kamer als Jessica plotseling wat hoort; er is kraken en ritselen in de bosjes rondom het gazon. Na wat wachten zien we meer bewegingen van takken, het kraken van hout neemt toe: en jawel, daar komt een olifant het gazon op. Koninklijk schreide hij over het grasveld, net in het licht van de lampen van het hotel zodat we toch een foto kunnen nemen met onze iPhone. De olifant verdwijnt weer, zeker als er een stel luidruchtige Amerikanen bijkomen, maar uit de bosjes komen ook nog een nijlpaard en een paar buffels tevoorschijn. We zijn tevreden over de vangst van de dag, maar het echte safari werk moet nog komen als we morgen naar Botswana gaan.